ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ

                     ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ

Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου  ήταν Έλληνας λογοτέχνης. Γεννήθηκε στη Γρανίτσα Ευρυτανίας το Φεβρουάριο του 1877 και πέθανε στην Αθήνα το απόγευμα της 1ης Φεβρουαρίου 1940 από συγκοπή καρδιάς μέσα σε τραμ, πηγαίνοντας σε συνεδρίαση της Ακαδημίας Αθηνών.

Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Γρανίτσα, όπου υπηρετούσε ως δάσκαλος ο πατέρας του. Το 1890 έφυγαν και και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Τελείωσε το Γυμνάσιο και γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών την οποία δεν τελείωσε ποτέ. Παράλληλα Σπουδάζει ζωγραφική. Αφοσιώθηκε από νωρίς στη δημοσιογραφία (που ήταν το μεγάλο του πάθος), ως πολιτικός αρθρογράφος, χρονογράφος και συγγραφέας τεχνοκριτικών άρθρων.

Το 1912 έως το 1917 γίνεται Νομάρχης στη Ζάκυνθο, στην Καλαμάτα και άλλες πόλεις από την κυβέρνηση Βενιζέλου και το 1919 διορίζεται διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης, όπου παρέμεινε 20 χρόνια. Το 1923 έλαβε το Αριστείον των Γραμμάτων και Τεχνών και το 1938 έγινε ακαδημαϊκός στην έδρα της Λογοτεχνίας, οπότε και εκφώνησε τον εισιτήριο λόγο του για τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο στη δημοτική γλώσσα.

Τον χαρακτήρισαν «πρίγκιπα του νεοελληνικού λόγου», ενώ αποτύπωσε στο χαρτί την ελληνική επαρχία, με έμφαση στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Υπηρέτησε όλα τα είδη του λόγου. Ιδιαίτερη ήταν η επίδοση του στο δοκίμιο και την κριτική.

Το πιο γνωστό και διαχρονικό βιβλίο του είναι τα <<Ψηλά βουνά>>



Αρκετά από τα ποιήματα που έγραψε υπάρχουν στο Αναγνωστικό Β΄ τάξης των παλιών μαθητικών χρόνων.
Μοιραζόμαστε δύο μαζί σας!

Να ακούσουμε το <<Τσιριτρό>>;

Ας ακούσουμε μελωποιημένο το ποίημα <<Από πού είσαι ποταμάκι;>>του Ζαχαρία Παπαντωνίου.Πρώτη εκτέλεση-Μαρίζα Κωχ.